Bir his vardır, ne adını
koyabilirsin ne de onu düşünmekten alabilirsin kendini. Kabuk bağlamış yaranın
etrafındaki tatli bir kaşıntı gibi seni kendine çeker ama bir umut gibi de zamansızdır
gerçekleşmesi. Bazen kaybedersin o hissi fakat razısındır ömrün boyunca içinde
yaşatmaya. Süresi belli olmayan ilişkiler yaşarsın şarkılarla, sonra sıkılıp
bir kenara bırakırsın yenisinin getirdiği heyecanla. Uzun zamandır giymediğin
ceketinin cebinden çıkan para gibi mutlu eder seni. Sonra yine hisler başlar;
zamansız ve yersiz olurlar…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder