1 Mart 2011 Salı

küçük

Beni dinle küçük!
Gölgeler artık düşman bana,
Korkar oldum onlardan..
Hepsine korkunç isimler taktım…
Tüm duymak istediğim basit ama değerli kelimeleri
Karanlık ve kurumuş ağacımın dibine gömdüm…
Kurtlar gezindi kokmuş ve içi boşalmış cümlelerin.
Alkol kokan nefesimde yıkadım sevindiğim anda yüzümde beliren aptal beklentileri..
Sonra recm kararı çıktı uslanmadan ve yılmadan ayakta kalan yanıma..
Taşlara kurban gitti tek güvendiğim dayanağım..
Anlımdan tüm kırmızılığı ile akan bir damla kana usulca merhaba dedi gözlerim..
Derdi gelecek olmayan ruhum anlatacak cümleleri bulamadı, ben ona yandım!
Sessizlik hiç bu kadar keskin olmamıştı ve tek seferde açıverdi boğazımı,
Siyah bir duman yükseldi içimden, kara meyveler yemiş bir çocukluk süzüldü gökyüzüne.
Sorular artık düşman bana,
Kaçar oldum onlardan.
Hepsini cevapsız bıraktım.
Kendi labirentimden çıkmaya çalışırken duvarları yıktım..
Molozlarım kollarımı kırdı, yazamadım seni…
Kendi içimde kendimi aradım köşe başlarıma astığım kayıp ilanlarımda.
Anathema dinlerken bende kendime sormadan geçemedim nasıl kendimi kaybettiğimi.
O anda öğrendim ki sormakta keskinmiş sessizlik kadar!
Ve sensizlikle bilenecek bir gelecek varsa karşımda,
Sana inanmaktan kaçacak kadar korkak kalmayacak bu varlığım.

Erkan Demir
21.02.2011