yerin adı: "bırak"

Çocukluğumda sessiz bir yolcusu olduğumu anladığım zaman bu dünyanın, bir klavyenin arızalı seslerinden olmaya karar vermiştim. Kimseyi ortadan ikiye ayırıp acıtmadan yürüyüp geçerim diyordum yanı başlarından. Öyle sessiz oluyordum ki gölgem kendi sessizliğini benim yanımda fırtına sanıyordu. Hamurum ne kadar ince açıldıysa artık içimi dışımı görmek çok kolaydı. Delip geçmekte… Ve bir çocuk sessiz bir yolcu olduğunu anlamışsa bu hayatta, yüzündeki tebessüm onu hemen ele vermeli bence. Sessiz ve güzel bir yolcu..kimsenin kalbini kırmadan…